EPBD, BENG en begrijpelijkheid

Er is brede consensus, dat de energieambitie voor gebouwen haalbaar, betaalbaar en schaalbaar moet zijn. Daar is ‘begrijpbaar’ aan toe te voegen. Neem de EPBD. Deze EU-Richtlijn energieprestaties gebouwen (2002/91/EU) verplicht sinds enkele jaren tot een energielabel en voegt daar per 2020 BENG aan toe. Een BENG-gebouw heeft dan energielabel A, toch?

Lees meer...

CE in een Circulaire Economie

In een circulaire economie wordt niets weggegooid: bij sloop vrijkomende bouwproducten worden hergebruikt of zijn grondstof voor nieuwe. Dit ideaal leidt tot nieuw denken, anders doen maar plaatst ook bestaande regels in een ander daglicht. Neem de CE-markering van bouwproducten. Nieuwe en gebruikte verdienen daarin gelijkwaardig behandelt.

CE (Conformité Européenne) is in de basis bedoeld voor nieuwe producten, communiceert dat deze voldoen aan Europese eisen en daarom binnen de EU vrij verhandeld mogen worden. Bouwproducten zijn vaak geen eindproduct, zodat de Europese wetgever hiervoor een rechtstreeks werkende Europese CE-verordening opstelde (CPR). Deze zet focus op de (technische) prestaties die essentieel zijn om met dat bouwproduct een veilig en gezond gebouw te maken. Welke prestatie dat concreet zijn, en hoe daarop moet worden getoetst, wordt bepaald door de betreffende Europees geharmoniseerde productnorm. Na toetsing mag het bouwproduct in het handelsverkeer worden gebracht, mits blijvend vergezeld van het CE logo en bijhorende Prestatieverklaring. Nagedacht wordt nog hoe en welke milieurelevante productinformatie bij dit strak ingeregelde CE-stelsel kan worden betrokken.

Lees meer...

Warmterecht of warmteplicht

Het staat in het Regeerakkoord 2017 - 2021 te lezen: 'De aansluitplicht van gas wordt vervangen door een warmterecht, waarmee eindgebruikers aanspraak kunnen maken op een aansluiting op een (verzwaard) elektriciteitsnet of een warmtenet'. Zo staat het er, maar wordt bedoeld wat er staat?

Toen Nederlands aardgas nog onverdacht gewonnen en verbruikt kon worden was het logisch deze energiebron voor verwarmingdoeleinden te benutten. Transport en levering was een staatstaak. Dat veranderde toen eind jaren negentig werd gekozen voor privatisering. In een vrije energiemarkt, zo werd verwacht, zouden kritische afnemers de beste, goedkoopste en schoonste energie afdwingen. De Gaswet kwam, nutsbedrijven werden privaat en kleine verbruikers kregen keuzevrijheid onder waarborg van een gasvoorziening: netbeheerders dienen iedereen die dat verzoekt te voorzien van een gasaansluiting (art. 10 lid 6 Gaswet). Het gasrecht van de kleinverbruiker werd geborgd door een wettelijke gasplicht voor de netbeheerder.

Lees meer...